Aşkın Alfabesi Yasaklıdır

Böyle başladı şiirimin öyküsü hüznüme tutsak bir Nisan akşamı ürkek bir kuru yaprak gibi ararken sığınağımı aldırmadan mevsimin sonbahar olup olmamasına ve artık ölümün güzelliğinden söz ederken dilim bardağın dibinde kalan son yuduma içimden, kayıp yüreklerin gizli renklerini aramak ve sığınmak geldiğinde kalemin asil adaletine Böyle başladı şiirimin öyküsü güneşe doymamış bir Nisan akşamı bir tilki kurnazlığıyla gasp edilirken hayatlar ve ağır ağır kanıyorken zaman yüzümde hüzün, öfke, sevinç, kuşku her ne varsa göz dilinde içimden, tutup parçalamak karanlığı ve sarılıp öpmek geldiğinde güneşi alnından Böyle başladı şiirimin öyküsü güneşle barışık bir Nisan akşamı ve parmaklarım söyler artık insana dair bütün şarkıları...