Göğsümün Tanrısı

Herkes gibi herkes kadar çocuktuk biz de. Sanırım tüm insanlığın yegane ortak yanlarından biri de bu: çocuk olmak. Biz herkes gibi büyümedik ama. Çocukluğumuzda özlemler biriktirdik, umutlandık bir yarın var diye. Korkularımız büyüdükçe uzaklaşacaktı bizden, bedenimizin heybeti tüm suskun çocukluğumuza yetecekti... Öyle olmadı lakin heybetimiz yetmedi, büyümek yeni korkular edinmekti. Tek bir gerçek var bu karmaşada, borçlu değiliz, ne doğduğumuz ne de büyüdüğümüz için bu hayata ya da bir başkasına.