Gönül Memleketi Şiir Şehri

kimine şu âlem zevki sefâdırkimine de sorsan cevri cefâdırmihneti eziyor birçok defâdırhayâlen yaşamış serab gibiyim içim paramparça aksın gözyaşımyüreğim tükendi çâresiz başımöyle yorgunum ki sanki yüz yaşımyönünü şaşırmış mihrab gibiyim gün yüzü görmedim suçum ne dünyaboynuma asmışsın meçhul bir künyetâkatım kalmadı çöküyor bünyezelzele geçirmiş harab gibiyimbir şarkı sözünde dillerde olsamhüzünle inleyen tellerde olsamkadir kıymet bilen ellerde olsamnağmeye inmemiş mızrab gibiyim bâdeyi dolu tut dertliyim sâkîsıfatım münzevî lakabım şakîzamâna tuş olmuş esrik tiryâkiçileyle yıllanmış şarab gibiyim ümîdim soluyor günüm biterkenelimde sermâyem bir bir yiterkensâhibsiz hânemde otlar biterkenboşluğa savrulmuş türab gibiyim   (Tanıtım Bülteninden)    )