Ruhumun Acelesi Var

Her köşesinden keder fışkıran eksik... Onca kalabalığa karşın ıssız evde iki gün daha kaldılar. Temel direk, hepsini bir arada tutan, sarıp sarmalayan sevgi, şefkat pınarının yokluğunda ev adeta yan yattı. Yıkıldı yıkılacak. Sadi Bey'in ışıl ışıl ışıldayan varlık sembolü konağı dipten doruğa sarsıldı. Hiçbiri yokluğunun ne büyük eksiklik olacağının ayrımında değilmiş. O'nu hep var olacak; bir şemsiye gibi başlarının üstünde açık duracak; yağmurdan, kardan, borandan koruyacak; fırtınalarda eteklerini açıp önlerinde kalkan olacak ve bunları yaşadıkları sürece sessiz, gösterişsiz, karşılık beklemeden yapacak sanıyorlardı.   (Tanıtım Bülteninden)  )