Hükümsüzdür

Hayatta herkes kendi boşluğunu arar.Âşık olmak değildi bu; aşka düşmekti.Sahi aşk neydi? O gün gelir diye beklemek mi? Olmayacağını bile bilehayal kurmak mı? Ya da tam oldu derken terk edilmek miydi?Neydi aşk? Çok sevmek miydi? İki yırtık ruhun birbirine vermiş olduğudeğer miydi?Çocukça bir inattı aslında biraz... Eski ilişkilerden kalmış, kalıplaşan yaralarınve yaşanamamışlıkların inadına her şeyi göze alabilmekti belki de...Uğruna canından bile geçebilmekti...Hasret ve gözyaşı ile yoğrulmuş karalamalar ve tutulan notlar geriyekalan tek şeydi. Kavuşamadıkça büyüdü, yaklaşamadıkça serpildi. Küskünbir bahar dalının güneşe direnişiydi ve belki de hiç gelmemiş ve hatta hiçgelmeyecek bir yaz mevsiminin solgun yüzüydü aşk...Ölümün bile bitiremediği, kökeni ve kaynağı ne olursa olsun sabit olanbir şey vardı ki; insan beyninin yasakları reddettiği ve eskilerden kalmamantık yumaklarına karşın;Onların aşkı vardı ve hakikatti.