........................

Son mum ağır ağır tükeniyordu, sönmeden son kez aydınlatıyorduçevresini, yavaş yavaş dibi gibi kararıyordu. Mumun ölümü yenibir doğum çığlığıyla son buluyor ve kelimeler bütününe canveriyordu... Doğduğumuzda adımız yoktu. Karmaşık dünyayı anlayabilmekadına var olmuş küçücük bir yansıma olarak geldik hayata.Doğduk ve mezar taşımızda son bulacak o adı aldık. Çoğumuziçin çok kolay oldu ona kavuşmamız ve bazılarımız kavuşmakiçin destanlar yazmak zorunda kaldık. Bazen çok sevdik vebazen de utandık adımızdan. Ama yaşam yolculuğumuzda herşeyin aksine yanımızda kalan son şey oydu. Bu yüzden sevgiliinsan, yıpranmış bir hayatın dolambaçlı ve zorlu yollarındansüzülen kelimelerin ruhuyla kutsanan yazılarla oluşan bu kitabınadını vermek size düşüyor. Adını kazandığında sizin bir parçanızolacak ve sonsuza kadar sizin kalacaktır... Sevgi ve huzur sizinle ve bizimle olsun.