İsra

Sonra yaklaşan fecr sıyırdı kendini tüm grilerden,beyazına sarı kattı adına renk dediler Bildin sen onu adı nur Bilemedim ben onu gölgemin varlığı da nurun ala nur... Ey beni elinde demir edip de döven Davud, Vallahi demirimin suyu Nil'in koynundan değil,senin gözlerinden akmazsa pas tutmuş yüreğim yeniden kalıba sığmaz, Vallahi Süleyman'ın mabedi bu yüreği kabullenmez, Bildin sen o mabedi Bilemedim Burak Duvarı'na daha inşa edilmezken akıtılmış gözyaşlarına gözyaşlarımın düşüp de meşk edeceğini... Herkes, her şey, hepsi... Bir Arafat duasıyla geride kaldı, Yazgım artık makamı Sad'dır. Sad; kalbin gözüdür. Ey kalbimin gözü olasın diye dua dua Arafat da yüzümü babam Adem'in oturduğu taşa sürüp, yazgımı annem Havaya muştuladığım Vallahi bütün günahlarıma tövbe edip, Seni senden değil Rabbimden istedim, Seni bu dünyaya değil ötesine yar olarak diledim...